Het boek 'Ethiek en zorg in de hulpverlening. Over taboes gesproken' vertrekt van de zelfbeschikking van de cliënt. Wordt de cliënt binnen de hulpverlening benaderd als een autonoom dan wel als een heteronoom mens? Het uitgangspunt is de verhouding tussen de hulpverlener en de hulpbehoevende, geplaatst in een maatschappelijke en culturele context. De opener is een polemische bijdrage: onderscheiden de diverse vormen van hulpverlening zich vandaag nog steeds op basis van een verschillend mensbeeld en waardepatroon? Deze cruciale vraag wordt getoetst aan de praktijk van een bijzondere vorm van hulpverlening: de morele hulpverlening. In diezelfde lijn buigt het boek zich over een aantal problemen waarover men niet graag in het openbaar spreekt of waarover net een grote maatschappelijke discussie bestaat: - hulpverlening aan ouderen in de multiculturele samenleving: een nieuw probleem? - bemoeizorg of bemoeizucht? - hoe ver kunnen we gaan in de vraag naar het beëindigen van het leven? - hulpverlening en armoede: een probleem waarvoor we liefst onze ogen sluiten? - wat is goede zorg? 'Ethiek en zorg in de hulpverlening' is een publicatie die het taboe niet schuwt, maar het net bespreekbaar wil maken, aan de hand van bijdrages van enkele vooraanstaande specialisten. Iedere hulpverlener zou deze uitgave moeten lezen, al is het maar omdat het aanzet tot reflectie over de eigen praktijk.